Płatność zbliżeniowa kradzioną kartą bankomatową to kradzież z włamaniem - wyrok SN z 22.03.2017 III KK 349/16.

Rozwój nowoczesnych technologii zawsze wyprzedza ustawodawcę. Zmieniający się świat wymaga również niestety reakcji prawnokarnej.  Obecnie większość społeczeństwa posługuje się karatami bankomatowymi nie tylko do wypłaty gotówki ale również do bezpośredniej zapłaty. Jak pokazują statystyki Polska jest w czołówce krajów z największą ilością transakcji bezgotówkowych. Wiążę się z tym co raz powszechniejsze zjawisko kradzieży kart bankomatowych oraz wykonywanie płatności zbliżeniowych, które nie wymagają autoryzacji przy użyciu PIN.

Pojawiło się więc pytanie jak kwalifikować sytuacje, w której złodziej który ukradł kartę bankomatową a następnie posłużył się nią płacąc za zakupy? Czy takie zachowanie jest zwykłą kradzieżą czy może kradzieżą z włamaniem? Od tego jak zostanie zakwalifikowana kradzież zależy wysokość sankcji karnej. „Zwykła” kradzież zagrożona jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, podczas gdy kradzież z włamaniem zagrożona jest karą pozbawienia wolności od 1 do 10 lat. Ponadto w przypadku uznania płatności zbliżeniowej kradzioną kartą bankomatową za kradzież z włamaniem zawsze będzie to przestępstwo, nawet jeżeli wartość samej płatności kwalifikowałaby czyn jako wykroczenie a nie przestępstwo.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary po nowelizacji kodeksu karnego

Nawałnica zmian jaka weszła w życie w polskim systemie karnym w dniu 1 lipca 2015 r. nie oszczędziła również probacyjnej instytucji jaką jest warunkowe zawieszenie wykonania kary. Jednym z głównych punktów reformy polityki karnej była zmiana (czytaj) zwiększenie dolegliwości orzekanych kar. Jak podają statystyki, w Polsce blisko 70% orzekanych kar to kary pozbawienie wolności, z czego 60% skazanych korzysta z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary (M. Królikowski, Wprowadzenie do Zbioru Sądowego, Beck, 2015). Nie bez racji, twórcy reformy karnej wskazują na niewielką dolegliwość kary, która faktycznie nie jest wykonywana, przez co nie jest realizowana ani jej ogólnoprewencyjna ani indywidualnoprewencyjna funkcja. Wobec tego od dnia 1 lipca 2015 r. możliwość zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności uległa znaczącemu ograniczeniu.

Co grozi za jadę samochodem po pijanemu

       Jak pokazują policyjne statystyki, jazda "na podwójnym gazie" wciąż jest poważnym problemem na polskich drogach. Ustawodawca od wielu lat zaostrza sankcje związane z jazdą pod wpływem alkoholu, ostatnia zmiana w zakresie karania nietrzeźwych kierowców miała miejsce w maju 2015 r., dlatego też w niniejszym artykule w zbiorczy sposób przedstawię, jakie konsekwencje prawnokarne wiążą z się z tzw. jazdą po pijaku. Poniższy artykuł dotyczy jedynie kierujących samochodami, o sytuacji rowerzystów jadących pod wpływem alkoholu napiszę następnym razem

Wniosek o warunkowe przedterminowe zwolnienie - wzór

Warunkowe przedterminowe zwolnienie to instytucja prawa karnego materialnego i wykonawczego, polegająca na skróceniu okresu odbywania kary przez skazanego, w sytuacji, gdy dalszy pobyt w zakładzie karnym nie jest konieczny. Warunkowe przedterminowe zwolnienie, obok warunkowego umorzenia i warunkowego zawieszenia wykonania kary jest instytucją probacyjną.

 

Przesłanki warunkowego przedterminowego zwolnienia

1. Przesłanka o charakterze formalnym, czyli odbycie przez skazanego co najmniej połowy kary. Ostrzejsze wymagania muszą spełnić recydywiści, w przypadku recydywy specjalnej (art. 64§1 k.k.) warunkowe przedterminowe zwolnienie dopuszczalne jest po odbyciu dwóch trzecich kary, w przypadku recydywy wielokrotnej (art. 64§2 k.k.) - po odbyciu trzech czwartych kary. Skazanego na karę 25 lat pozbawienia wolności można warunkowo zwolnić po odbyciu 15 lat kary, natomiast skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności po odbyciu 25 lat kary

Prawo karne. Osoba pozostająca we wspólnym pożyciu

Czerwona strefa prawa karnego

Kodeks karny i kodeks postępowania karnego wielokrotnie posługują się pojęciem "osoby najbliższej". Definicja legalna pojęcia "osoba najbliższa" została zamieszczona przez ustawodawcę w art. 115 par 11 kk. W myśl powołanego przepisu do grona osób najbliższych zalicza się: małżonka, wstępnego, zstępnego rodzeństwo, powinowatego w tej samej linii lub stopniu, osobę pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonka, a także osobę pozostającą we wspólnym pożyciu. Nie wymaga osobnego komentarza wyjaśnienie, kto to jest małżonek, rodzeństwo czy osoba pozostająca w stosunku przysposobienia. Pojęcia wstępnego i zstępnego bardzo często pojawiające się w aktach prawnych także są oczywiste. Wstępny, oznacza przodka w linii prostej - a więc rodzic, dziadek, pradziadek itd. Zstępny to potomek w linii prostej, czyli dziecko, wnuk, prawnuk itd. O powinowactwie pisałem w osobnym artykule. 

Prawo karne. Formy groźby bezprawnej.

Czerwona strefa prawnokarna

     Artykułem dotyczącym formy, jaką może przybrać groźba bezprawna zamykam cykl artykułów poświęconych groźbie bezprawnej. Poprzednie wpisy dotyczyły:

• groźby bezprawnej
• groźby karalnej cz. I 
• groźby karalnej cz. II 
• groźby spowodowania postępowania karnego cz. I 
• groźby spowodowania postępowania karnego cz. II 
• groźba rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci cz. I
• groźba rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci cz. II 

Prawo karne. Groźba rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci cz. II

Czerwona strefa prawnokarna

     Dziś publikuję drugą część artykułu dotyczącego groźby rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci. Zapraszam do lektury.

• groźby bezprawnej
• groźby karalnej cz. I 
• groźby karalnej cz. II 
• groźby spowodowania postępowania karnego cz. I 
• groźby spowodowania postępowania karnego cz. II 
• groźba rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci cz. I
  

Prawo karne. Groźba rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci cz. I

Czerwona strefa prawnokarna

     Dziś kolejny artykuł z cyklu dotyczącego groźby bezprawnej, mianowicie - groźba rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci. W poprzednich artykułach poruszaliśmy zagadnienia:

• groźby bezprawnej
• groźby karalnej cz. I 
• groźby karalnej cz. II 
• groźby spowodowania postępowania karnego cz. I 
• groźby spowodowania postępowania karnego cz. II 
  

Prawo karne. Groźba spowodowania postępowania karnego cz. II

Czerwona strefa prawa karnego

     Druga część artykułu dotyczącego groźby spowodowania postępowania karnego, pierwsza część w poprzednim wpisie.

     

    Należy też odpowiedzieć na pytanie, kogo bezpośrednio ma dotknąć groźba spowodowania postępowania karnego. Czy może dotyczyć wyłącznie zagrożonego, czy także osób mu najbliższych. Uważa się, że podobnie jak w przypadku konstrukcji groźby karalnej oraz groźby bezprawnej polegającej na rozgłoszeniu wiadomości uwłaczającej czci, iż groźbą bezprawną będzie zapowiedź spowodowania postępowania karnego nie tylko przeciwko zagrożonemu, ale również przeciwko osobom dla niego najbliższym. Na gruncie polskiej nauki, pogląd ten wyraził jako pierwszy W. Wolter.

Prawo karne. Groźba spowodowania postępowania cz.I karnego

Czerwona strefa prawa karnego

     Pozostajemy w kręgu rozważań dotyczących groźby bezprawnej. Dziś pierwsza część artykułu traktującego o groźbie spowodowania postępowania karnego.

      Groźba spowodowania postępowania karnego nie występuje w kodeksie karnym jako samoistne przestępstwo, tak jak ma to miejsce w przypadku groźby popełnienia przestępstwa.  Co więcej, jak przesądza art. 304§1 k.p.k. „każdy dowiedziawszy się o przestępstwie ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję". Przepis ten jest przykładem norm prawnych określanych jako lex  imperfecta gdyż nie jest obwarowany żadną sankcją.  W konsekwencji, adresat normy, który zachowa się niezgodnie z jej dyspozycją nie będzie ponosił odpowiedzialności prawnej, a jedynie ewentualnie może narazić się na negatywną opinię społeczeństwa w którym funkcjonuje. W przypadku posiadania wiarygodnej wiadomości o karalnym przygotowaniu, usiłowaniu albo popełnieniu niektórych najcięższych przestępstw ustawodawca posunął się jeszcze dalej, i nałożył na osobę które nie zawiadomi o nich organu ścigania sankcję karną. W określonych wypadkach groźba postępowania karnego (a także urzeczywistnienie tej groźby) jest więc obowiązkiem społecznym, a niekiedy nawet prawnym.   Legalność takiego zachowania kończy się, jeżeli grożący spowodowaniem postępowania karnego chce zmusić inną osobę do określonego działania, zaniechania lub znoszenia.

Prawo karne. Groźba karalna cz. II

Czerwona strefa prawa karnego

   Kontynuujemy problematykę dotyczącą groźby karalnej.

      Kolejną kwestią zasługującą na omówienie jest prawdopodobieństwo zrealizowania groźby. O istotności tego problemu przesądził sam ustawodawca, który w art. 190 k.k. stwierdził, że groźba ma wzbudzać „uzasadnioną obawę”, że zostanie spełniona.

Stosując wykładnie językową pojęcia „uzasadniona” dochodzi się do przekonania, że uzasadniona obawa, to taka, która jest oparta na obiektywnych racjach, podstawach, słusznych i usprawiedliwionych. Takie rozumowanie jest jednak nie wystarczające, gdyż prowadziłoby to do wymogu stawianego osobie zagrożonej, aby „na chłodno” zanalizowała zaistniałą sytuację. Mało prawdopodobne jest, że na przykład, osoba której zagrożono śmiercią i przystawiono do głowy pistolet, na spokojnie oceni, czy jest to faktycznie broń palna czy może atrapa i dopiero jeśli uzna, że ma do czynienia z prawdziwym pistoletem wzbudzi w sobie obawę.

Prawo karne. Groźba karalna cz. I

Czerwona strefa prawa karnego

  Ostatnio pisałem o groźbie bezprawnej. Dziś pierwsza część artykułu dotyczącego groźby karalnej, czyli jednej z postaci jaką może przyjąć groźba bezprawna.

        Groźba popełnienia przestępstwa jest jedną z form groźby bezprawnej. Z logicznego punktu widzenia między zakresami tych pojęć zachodzi stosunek podrzędności groźby karalnej względem groźby bezprawnej. Każda groźba karalna jest groźbą bezprawną, a jednocześnie są takie stany faktyczne, które będą kwalifikowane jako groźba bezprawna, choć nie będą odpowiadały znamionom czynu zabronionego z art. 190 (vide groźba spowodowania postępowania karnego oraz groźba rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci). Uwaga ta jest konieczna, gdyż jak wspomniano wcześniej, niekiedy w opinii publicznej zaciera się różnica między tymi pojęciami i nazwy groźba bezprawna i groźba karalna są stosowane zamiennie, choć okoliczności danej sprawy nie pozwalają na tożsame traktowanie tych pojęć.

Groźba spowodowania przestępstwa bywa zamiennie określana mianem groźby karalnej, choć kodeks karny wprost nie używa tej nazwy. Jest to „pamiątka” po kodeksie karnym z 1932, który w art. 90§4 explicite tak nazywał groźbę popełnienia przestępstwa.

Prawo karne. Groźba bezprawna.

Czerwona strefa prawa karnego

    Znamię groźby bezprawnej często jest stosowane przez ustawodawcę, jako jedna z czynności wykonawczej danego przestępstwa. W obecnym kodeksie karnym groźba bezprawna może być czynnością sprawczą w przypadku 15 typów przestępstw . W polskim ustawodawstwie karnym, groźbę bezprawną tradycyjnie wymienia się obok stosowania przemocy, jako znamię czynu bezprawnego określanego mianem zmuszania. Przed przystąpieniem do omawiania pojęcia groźby bezprawnej, należy wyjaśnić znaczenie dwóch innych terminów, takich jak groźba oraz groźba karalna. 

   Oczywiste jest, iż punktem wyjścia dla dalszych rozważań jest zdefiniowanie pojęcia „groźba”, gdyż jest to podstawa konstrukcji takich terminów jak groźba karalna i groźba bezprawna. Poza tym, w języku potocznym często następuje zamienne używanie pojęć groźby bezprawnej i karalnej, nie zwraca się uwagi na to, że zakres tych pojęć nie jest tożsamy. Należy również podkreślić, że nie każda groźba jest bezprawna. W codziennym życiu niektóre groźby są powszechne, wręcz społecznie akceptowane, tak jak na przykład groźba rodzica względem niegrzecznego dziecka, że nie kupi mu obiecanej zabawki, jeżeli będzie się ono niegrzecznie zachowywać. Czym zatem jest groźba bezprawna?