Prawo karne. Groźba spowodowania postępowania karnego cz. II

Czerwona strefa prawa karnego

     Druga część artykułu dotyczącego groźby spowodowania postępowania karnego, pierwsza część w poprzednim wpisie.

     

    Należy też odpowiedzieć na pytanie, kogo bezpośrednio ma dotknąć groźba spowodowania postępowania karnego. Czy może dotyczyć wyłącznie zagrożonego, czy także osób mu najbliższych. Uważa się, że podobnie jak w przypadku konstrukcji groźby karalnej oraz groźby bezprawnej polegającej na rozgłoszeniu wiadomości uwłaczającej czci, iż groźbą bezprawną będzie zapowiedź spowodowania postępowania karnego nie tylko przeciwko zagrożonemu, ale również przeciwko osobom dla niego najbliższym. Na gruncie polskiej nauki, pogląd ten wyraził jako pierwszy W. Wolter.

Prawo karne. Groźba spowodowania postępowania cz.I karnego

Czerwona strefa prawa karnego

     Pozostajemy w kręgu rozważań dotyczących groźby bezprawnej. Dziś pierwsza część artykułu traktującego o groźbie spowodowania postępowania karnego.

      Groźba spowodowania postępowania karnego nie występuje w kodeksie karnym jako samoistne przestępstwo, tak jak ma to miejsce w przypadku groźby popełnienia przestępstwa.  Co więcej, jak przesądza art. 304§1 k.p.k. „każdy dowiedziawszy się o przestępstwie ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję". Przepis ten jest przykładem norm prawnych określanych jako lex  imperfecta gdyż nie jest obwarowany żadną sankcją.  W konsekwencji, adresat normy, który zachowa się niezgodnie z jej dyspozycją nie będzie ponosił odpowiedzialności prawnej, a jedynie ewentualnie może narazić się na negatywną opinię społeczeństwa w którym funkcjonuje. W przypadku posiadania wiarygodnej wiadomości o karalnym przygotowaniu, usiłowaniu albo popełnieniu niektórych najcięższych przestępstw ustawodawca posunął się jeszcze dalej, i nałożył na osobę które nie zawiadomi o nich organu ścigania sankcję karną. W określonych wypadkach groźba postępowania karnego (a także urzeczywistnienie tej groźby) jest więc obowiązkiem społecznym, a niekiedy nawet prawnym.   Legalność takiego zachowania kończy się, jeżeli grożący spowodowaniem postępowania karnego chce zmusić inną osobę do określonego działania, zaniechania lub znoszenia.

Prawo karne. Groźba karalna cz. II

Czerwona strefa prawa karnego

   Kontynuujemy problematykę dotyczącą groźby karalnej.

      Kolejną kwestią zasługującą na omówienie jest prawdopodobieństwo zrealizowania groźby. O istotności tego problemu przesądził sam ustawodawca, który w art. 190 k.k. stwierdził, że groźba ma wzbudzać „uzasadnioną obawę”, że zostanie spełniona.

Stosując wykładnie językową pojęcia „uzasadniona” dochodzi się do przekonania, że uzasadniona obawa, to taka, która jest oparta na obiektywnych racjach, podstawach, słusznych i usprawiedliwionych. Takie rozumowanie jest jednak nie wystarczające, gdyż prowadziłoby to do wymogu stawianego osobie zagrożonej, aby „na chłodno” zanalizowała zaistniałą sytuację. Mało prawdopodobne jest, że na przykład, osoba której zagrożono śmiercią i przystawiono do głowy pistolet, na spokojnie oceni, czy jest to faktycznie broń palna czy może atrapa i dopiero jeśli uzna, że ma do czynienia z prawdziwym pistoletem wzbudzi w sobie obawę.

Prawo karne. Groźba karalna cz. I

Czerwona strefa prawa karnego

  Ostatnio pisałem o groźbie bezprawnej. Dziś pierwsza część artykułu dotyczącego groźby karalnej, czyli jednej z postaci jaką może przyjąć groźba bezprawna.

        Groźba popełnienia przestępstwa jest jedną z form groźby bezprawnej. Z logicznego punktu widzenia między zakresami tych pojęć zachodzi stosunek podrzędności groźby karalnej względem groźby bezprawnej. Każda groźba karalna jest groźbą bezprawną, a jednocześnie są takie stany faktyczne, które będą kwalifikowane jako groźba bezprawna, choć nie będą odpowiadały znamionom czynu zabronionego z art. 190 (vide groźba spowodowania postępowania karnego oraz groźba rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci). Uwaga ta jest konieczna, gdyż jak wspomniano wcześniej, niekiedy w opinii publicznej zaciera się różnica między tymi pojęciami i nazwy groźba bezprawna i groźba karalna są stosowane zamiennie, choć okoliczności danej sprawy nie pozwalają na tożsame traktowanie tych pojęć.

Groźba spowodowania przestępstwa bywa zamiennie określana mianem groźby karalnej, choć kodeks karny wprost nie używa tej nazwy. Jest to „pamiątka” po kodeksie karnym z 1932, który w art. 90§4 explicite tak nazywał groźbę popełnienia przestępstwa.

Aplikacja 2012

Fioletowa strefa ogólnoprawna

29 września 2012 r. odbędą się tegoroczne egzaminy wstępne na aplikacje korporacyjne: adwokacką, radcowską, notarialną i korporacyjną. Egzamin będzie w formie testu, składającego się ze 150 pytań jednokrotnego wyboru z trzema wariantami odpowiedzi. Aby zdać, należy udzielić prawidłowych odpowiedzi na co najmniej 100 pytań, a w przypadku egzaminu na aplikację komorniczą - 90 pytań. W połowie sierpnia upłynął termin składania zgłoszeń do wzięcia udziału w egzaminie. Ministerstwo Sprawiedliwości opublikowało statystyki dotyczące zgłoszeń do egzaminów na poszczególne aplikacje:

- na aplikację adwokacką ok. 4 300 osób,

- na aplikację radcowską ok. 6 200 osób,

- na aplikację notarialną ok. 850 osób,

- na aplikację komorniczą ok. 660 osób,

Te liczby mogą jeszcze wzrosnąć, ze względu na to, iż zgłoszenia napływały drogą pocztową.

Dla porównania liczba chętnych na poszczególne aplikacje z roku 2011:

- na aplikację adwokacką  4 128 osób,

- na aplikację radcowską  6 2117 osób,

- na aplikację notarialną 1 130 osób,

- na aplikację komorniczą  639 osób,

Prawo karne. Groźba bezprawna.

Czerwona strefa prawa karnego

    Znamię groźby bezprawnej często jest stosowane przez ustawodawcę, jako jedna z czynności wykonawczej danego przestępstwa. W obecnym kodeksie karnym groźba bezprawna może być czynnością sprawczą w przypadku 15 typów przestępstw . W polskim ustawodawstwie karnym, groźbę bezprawną tradycyjnie wymienia się obok stosowania przemocy, jako znamię czynu bezprawnego określanego mianem zmuszania. Przed przystąpieniem do omawiania pojęcia groźby bezprawnej, należy wyjaśnić znaczenie dwóch innych terminów, takich jak groźba oraz groźba karalna. 

   Oczywiste jest, iż punktem wyjścia dla dalszych rozważań jest zdefiniowanie pojęcia „groźba”, gdyż jest to podstawa konstrukcji takich terminów jak groźba karalna i groźba bezprawna. Poza tym, w języku potocznym często następuje zamienne używanie pojęć groźby bezprawnej i karalnej, nie zwraca się uwagi na to, że zakres tych pojęć nie jest tożsamy. Należy również podkreślić, że nie każda groźba jest bezprawna. W codziennym życiu niektóre groźby są powszechne, wręcz społecznie akceptowane, tak jak na przykład groźba rodzica względem niegrzecznego dziecka, że nie kupi mu obiecanej zabawki, jeżeli będzie się ono niegrzecznie zachowywać. Czym zatem jest groźba bezprawna?

Prawo pracy. Wypowiedzenie umowy - wzór

Brązowa strefa prawa pracy

W dobie wszechogarniającego kryzysu częściej pojawiaj się problem jak znaleźć/utrzymać pracę niż z niej zrezygnować. Ale życie pisze różne scenariusze i czasem pojawia się sytuacja, w której musimy zrezygnować z dotychczasowego miejsca pracy. Jak to zrobić?

Najprostszym sposobem jest zawarcie z pracodawcą porozumienia rozwiązującego umowę o pracę. Dzięki temu możemy dużą swobodę przy kształtowaniu warunków odejścia z pracy. Możemy na przykład odejść "z dnia na dzień", bez konieczności odpracowywania okresu wypowiedzenia.

Porozumienie z pracodawcę daje wiele możliwości, ale tak jak każda umowa ma jeden warunek - zgodne oświadczenie stron. Jeżeli pracodawca nie wyraża zgody na zawarcie takie porozumienia, nie pozostaje nam nic innego jak złożyć wypowiedzenie umowy o pracę. Jest to proste pismo, w którym oznaczamy:

• miejscowość i datę
• dane pracownika
• dane pracodawcy
• oznaczenie umowy którą rozwiązujemy
• okres wypowiedzenia

Wzór wypowiedzenia umowy przez pracownika możecie pobrać bezpłatnie z poniższego linku: 

Wypowiedzenie umowy o pracę - wzór (plik .doc)

Prawo konsumenta. Niezgodność towaru z umową

Zielona strefa prawa cywilnego

W artykule Prawo konsumenta. Sprzedaż konsumencka została przedstawiona istota sprzedaży konsumenckiej. Przedstawiliśmy jej definicję, a także obowiązki, jakie ustawodawca nałożył na sprzedawcę będącego przedsiębiorcą w stosunku do konsumenta. W tym artykule zostanie przedstawiona kwestia mająca fundamentalne znaczenie praktyczne - odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu niezgodności towaru z umową.

Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej wyłącza stosowanie artykułów 556 - 581 k.c., czyli przepisów dotyczących rękojmi i gwarancji. Nie oznacza to, że te przepisy przestały obowiązywać. Nie stosuje się ich tylko w przypadku sprzedaży konsumenckiej. Jeżeli natomiast, jako osoby fizyczne sprzedamy coś innej osobie fizycznej, albo jako przedsiębiorcy sprzedamy coś innemu przedsiębiorcy, wówczas zastosowanie znajdą przepisy o rękojmi i gwarancji z k.c., a nie przepisy dotyczące odpowiedzialności z tytułu niezgodności towaru z umową. 

Odpis aktualny z KRS za darmo

Fioletowa strefa ogólnoprawna

28 czerwca 2012 r. Ministerstwo Sprawiedliwości uruchomiło specjalny serwis internetowy, z którego możemy pobrać bezpłatnie odpis aktualny z Krajowego Rejestru Sądowego. W tym celu należy wejść na stronę ems.ms.gov.pl, kliknąć „Wyszukaj podmiot”, wybrać rejestr, z którego chcemy pobrać odpis i znaleźć interesujący nas podmiot. Odpis możemy pobrać w automatycznie generowanym pliku PDF. Na mocy art. 4aa Ustawy z dn. 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym pobrane samodzielnie wydruki odpisów aktualnych mają zrównaną z odpisami wydawanymi przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego. Tym samym, odpis uzyskany w tej formie można przedstawiać w razie potrzeby przed organami administracji czy sądami. Niestety po odpis pełny nadal trzeba będzie się zgłaszać do Sądów Rejonowych i uiszczać opłatę w wysokości 60 zł.

Strona główna serwisu z którego można pobrać odpis aktualny z KRS

Prawo konsumenta. Sprzedaż konsumencka

Zielona strefa prawa cywilnego

Codziennie, nawet nie zdając sobie z tego sprawy, zawieramy nawet kilkanaście umów. Kupno gazety, bułek na śniadanie czy kilograma jabłek – to wszystko przykłady powszechnie zawieranych przez nas umów. Tak samo w sytuacji, gdy kupujemy nowy telewizor czy samochód. Z prawnego punktu widzenia dla faktu zawarcia umowy sprzedaży nie ma znaczenia wartość przedmiotu umowy.  Kodeks cywilny, który reguluje umowę sprzedaży, stoi na straży podstawowej zasady prawa cywilnego – równości stron. Jednakże polski ustawodawca (działający pod presją dostosowania naszego prawa do porządku prawnego Unii Europejskiej)  zauważył, że w codziennym obrocie strony nie są równe.  Pozycja sprzedawcy – profesjonalisty z różnych względów jest silniejsza od pozycji konsumenta. Dlatego też, w 2002r.  weszła w życie ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z dn. 5 września 2002 r., z późń. zm.), której celem jest wyrównanie szans w obrocie przedsiębiorca – konsument.  Regulacja zawarta w tej ustawie jest uzupełnieniem dla regulacji dotyczącej umowy sprzedaży zawartej w kodeksie cywilnym. 

Umowa sprzedaży jest umową dwustronną, stronami są sprzedawca (s) i kupujący (k). Mogą więc pomiędzy nimi istnieć następujące zależności:

1.  przedsiębiorca (s) – osoba fizyczna nie będąca przedsiębiorcą (k)
2.  przedsiębiorca (s) – przedsiębiorca (k)
3.  osoba fizyczna nie będąca przedsiębiorcą (s)  – przedsiębiorca (k)
4.  osoba fizyczna nie będąca przedsiębiorcą (s)  – osoba fizyczna nie będąca przedsiębiorcą (k)  

Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej dotyczy tylko sytuacji z pkt. 1. W pozostałych sytuacjach zastosowanie będą miały ogólne reguły dotyczące umowy sprzedaży zamieszczone w kodeksie cywilnym.