Obecnie
nie budzi już wątpliwości kwestia zasadności zwrotu wydatków obejmujących
dojazd na rozprawę, reprezentującego stronę adwokata lub radcę prawnego,
którego siedziba kancelarii znajduje się w innej miejscowości niż siedziba sądu
(zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r., III CZP 33/12, Biul. SN
2012/7/8, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 12 czerwca 2012 r., III PZP 4/12,
Biul. SN z 2012/6/27). Orzecznictwo w tej kwestii należy uznać za ugruntowane. Nie
ulega ponadto wątpliwości, iż zwrotu wydatków pełnomocnika z tytułu dojazdu nie
ogranicza się do kosztów najtańszego środka transportu. Niekiedy z uwagi na
znaczną odległość do siedziby sądu możliwe jest nawet skorzystanie z transportu
lotniczego (por. postanowienie SN z dnia 20 kwietnia 2011 r.I CZ 22/11,
niepubl.).
Nie rozstrzygnięta w orzecznictwie
Sądu Najwyższego pozostawała jednak kwestia, według jakiego kryterium obliczać
wysokość kosztów dojazdu na rozprawę profesjonalnego pełnomocnika. Obserwując
orzecznictwo sądów powszechnych można było zauważyć dwie tendencje:
